مردم اکثر سرزمینها از زمانهای گذشته خردل سفید را می شناخته اند. مردم روم از پیکر رویشی تازه خردل به عنوان سبزی خوردن و از بذرهای آن به عنوان ادویه استفاده می کرده اند. از دانه خردل به طور گسترده ای در صنایع غذایی استفاده می شود. سس خردل که از ترکیب دانه پودر شده آن (پس از جدا نمودن پوست با سرکه، نمک و سایر ادویه ها حاصل می شود، به عنوان چاشنی مهم اغذیه به کار می رود.
مردم برخی از کشورهای آسیایی در گذشته از روغن استخراج شده دانه های این گیاه در تهیه غذا و همچنین به عنوان روغن چراغ استفاده می کرده اند. روغنهای یاد شده را می توان به عنوان گریس نیز برای قطعات حساس بعضی از ماشینها به کار برد.
در نظر مردم سده های گذشته، دانه های این گیاه خاصیت دارویی داشته و برای مداوای بیماری هایی مانند رماتیسم و دردهای عصبی و نیز به عنوان ماده ای ملین) به کار می رفته است. در حال حاضر، چون از مواد مؤثره گیاهان دیگر می توان برای مداوای بیماری های مذکور استفاده نمود، خردل اکنون کمتر موارد استعمال دارویی دارد.
به علت نوش فراوان که در گلهای این گیاهان به وجود می آید، در ردیف گیاهان مولد عسل قرار دارند. عملکرد عسل تولیدی زنبورهایی که از این گیاهان استفاده می کنند، به ۴۰ کیلوگرم در هکتار می رسد.
چون خردل چاشنی مطبوع و خوش خوراکی است، وارد رژیم غذایی اکثر مردم شده است. مصرف سالانه دانه های خردل به بیش از ۲۰۰ هزار تن می رسد که قسمت عمده آن را کشورهایی مانند کانادا، دانمارک، فرانسه، آرژانتین، سوئیس و روسیه تولید می کنند.
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
